Het voorstel om de waterschappen samen te voegen met de provincies (NRC Handelsblad, 14 november) is geen goed idee. Het reduceert geen bestuurslagen, maar creëert juist extra bestuurlijke spaghetti.
Op diverse beleidsterreinen liggen verantwoordelijkheden niet eenduidig bij specifieke overheidslagen. Ruimtelijke ordening, verkeer en vervoersbeleid, jeugdzorg, economie en milieu zijn verantwoordelijkheden die zowel bij het Rijk als de provincie als de gemeente liggen. Hier is sprake van bestuurlijke spaghetti, maar juist bij watergerelateerde onderwerpen – waterkwaliteit, waterkeringen en waterkwantiteit – ligt de verantwoordelijkheid eenduidig bij het waterschap met één aanspreekpunt en één eenduidig belang. Zo zullen waterschappen nooit geld dat voor dijken is gereserveerd, gebruiken voor totaal andere doeleinden.
De bestaande structuur van de waterschappen is bovendien gebaseerd op de diverse waterlopen in Nederland, niet op provinciale grenzen. Van de 26 waterschappen zijn er elf die de provinciegrenzen overstijgen. Het Hoogheemraadschap Amstel, Gooi en Vecht beslaat om die reden drie provincies. De Amstel vormt de grens tussen Noord-Holland enerzijds en Zuid- Holland en Utrecht anderzijds. Deze waterloop is niet eenvoudig te scheiden naar de provincies. Bij samenvoeging zouden drie verschillende provincies verantwoordelijk zijn voor de Amstel.
Ook de samenvoeging zelf is natuurlijk een hels bureaucratisch karwei met alle rompslomp van dien. Laat het oudste democratisch gekozen instituut ter wereld (!) gewoon zijn werk doen. Inhoudelijk wordt er over de waterschappen vrijwel nooit geklaagd. Het kan dus alleen maar minder goed gaan na een fusie.
Mig de Jong. Planoloog en als promovendus verbonden aan de TU Delft
Geen opmerkingen:
Een reactie posten